Afronding van het korte verhaal van Jack McCartney
Jack werd wakker met het nieuws dat het gehele vliegverkeer in de wijde omgeving van het land stillag. Dat was een directe gevolg van de uitbarsting van de Eyjafallajökull vulkaan. Naast het compleet stilgelegde vliegverkeer werd duidelijk dat de uitbarsting tot grote overstromingen had geleid, er meerdere dorpen waren geëvacueerd en dat er één dorp op het punt stond geconfronteerd te worden met een gloeiend hete lavastroom. Door een aswolk die 8 kilometer hoog de atmosfeer in was geblazen was kort na de uitbarsting het luchtruim boven een groot deel van Noord- Europa gesloten. Uit de nieuwsberichten maakte Jack op dat het onduidelijk was hoe lang deze sluiting aan zou houden. Het aantal geannuleerde vluchten nam snel toe.
Door de gevaren voor vliegtuigen van vooral de bijzonder hoge aswolk bleven een groot aantal toestellen noodgedwongen aan de grond. Het vulkanische as bestond uit gesteente, kristallijn materiaal en vulkanisch glas. Hierdoor wordt de as erg zwaar waardoor grote schade kan ontstaan aan vliegtuigen als het neervalt. De as kan terecht komen in de motoren waardoor deze uitvallen. Omdat vulkaanas elektrostatisch is kan de as stroringen veroorzaken aan de elektronische instrumenten en meetapparatuur blokkeren. Het scherp materiaal in het as kan de ramen van een vliegtuig doen barsten.
Jack wist direct dat het geen zin zou hebben om naar het vliegveld te vertrekken. Het besluit om dat dan ook niet te doen was snel genomen. Hij moest een andere manier vinden om het eiland zo snel mogelijk te verlaten. Eén van zijn slachtoffers was kort na de moord van 56 uur geleden ontdekt. Vermoedelijk was het lichaam in beslag genomen door de autoriteiten ten behoeve van het uitvoeren van onderzoek. Dat het onderzoek hen op het spoor van de dader zou brengen was niet heel groot. Toch was het niet verstandig om al te lang in het land te verblijven.
Het enigste voordeel van de uitbarsting was dat de kans dat het tweede en derde slachtoffer gevonden zouden worden nog kleiner was geworden. Als deze al gevonden zouden worden, dan was het in ieder geval zo goed als onmogelijk dat dit op korte termijn zou gebeuren. Dat gaf extra tijd om van het eiland af te komen. Kostbare tijd. Jack liep op zijn gemak naar het ontbijtbuffet. Tijdens het eten nam hij de tijd om telefonisch een alternatieve terugreis te organiseren. Het kostte een kleine 20 minuten om een plek, inclusief een slaapplaats, te reserveren op de veerboot van IJsland naar Denemarken. De mazzel voor Jack was dat het zaterdag was, de dag dat de boot om 21.00 uur zou beginnen aan de wekelijkse overtocht. In het tweede telefoongesprek werd duidelijk dat het autoverhuur bedrijf akkoord ging met het achterlaten van de gehuurde auto op de vertrekplaats van de veerboot. De auto zou Jack, tegen een aanzienlijke vergoeding, achter mogen laten op een parkeerplaats aan de rand van het oogverblindend mooie dorp van Seyóisfjöróur.
Met een aantal omleidingen als gevolg van overstroomde of beschadigde wegen reed Jack in exact 10 en een half uur naar zijn bestemming. Eenmaal in zijn slaapvertrek legde hij zijn reistas op het tweepersoonsbed. Naast de nodige kleren lagen er drie kartonnen mappen in. Deze moesten nog vernietigd worden. Hiervoor was nog geen tijd geweest, aangezien er gehaast moest worden om de boot te halen. De mappen bevatte foto's en informatie over de drie mannen die op IJsland de afgelopen dagen om het leven waren gebracht. De verwachtte weerstand was hierbij uitgebleven. Uit de geleverde informatie over de slachtoffers bleek dat alle drie banden hadden met de handel in drugs. Het strafblad van alle drie was vrij beperkt, maar de verdenkingen schetste een ander boek. De verdenkingen waren gebaseerd op nagenoeg zekerheden, maar deze waren nooit bewezen.
De boot vertrok exact om 21.00 uur. Deze zou binnen een kleine drie dagen, via de Faeröer eilanden, naar het Deense Hirtshals varen. Door de haastige rit van Reykjavik naar Seyóisfjöróur had Jack sinds het vroege ontbijt niets gegeten. Gelukkig gaf de boot voldoende gelegenheid om wat te eten. Jack sloot de avond af op het balkon van zijn slaapvertrek. Hij legde de drie kartonnen mappen in de leeggehaalde prullenbak en stak een lucifer aan. Lang duurde het niet voordat de mappen vlam vatte. Binnen een minuut waren de foto's en de andere informatie in vlammen opgegaan.
Eenmaal in Denemarken vertrok jack zo snel mogelijk met een taxi. Hij liet zich naar het dichtstbijzijnde treinstation brengen. Gezien de omstandigheden rond het luchtruim boven Europa was hij geheel afhankelijk geworden van vervoer per trein. Gevolg was een tijdrovende terugreis met aanzienlijk wat overstappen richting Nederland. Tevreden met zijn geslaagde reis naar IJsland gunde Jack zichzelf de tijd om te ontspannen terwijl de trein in alle rust door het mooie Deense landschap reed, steeds verder in de richting van de hoofdstad. Het feit dat zijn slachtoffers doorgewinterde criminelen waren was voor hem rechtvaardiging voor zijn daden.
Hiermee sluit ik de uitdaging af om in zes artikelen een kort verhaal te schrijven. Ga ik het korte verhaal gebruiken in een toekomstig boek? Wie weet, ik kan het er altijd bij pakken, uitwerken, verbeteren waar nodig. Met deze zes artikelen heb ik een basis gelegd voor een verhaal. Met het nodig onderzoekswerk, uitbreiden van scènes en het toevoegen van spanning zou ik dit prima kunnen gebruiken bij een nieuw manuscript. Het is in ieder geval een goede manier om te oefenen met gedachten op papier te zetten, het is leuk om op deze manier te schrijven en hopelijk ook vermakelijk om te lezen.
