Eyjafjallajökull
De autorit van ruim 120 kilometer duurde vier uur. De twee onbekende mannen hadden de tocht sneller kunnen doen. Ze hadden er de tijd voor genomen, waren onderweg zelfs gestopt om rustig te lunchen. Gezien het jaargetijde was er nog twee uur daglicht om gebruik van te maken tegen de tijd dat Jack zijn auto tot stilstand bracht. De twee onbekende mannen waren nog geen minuut eerder uit hun gehuurde auto gestapt. Tussen het felgroene rotsachtige landschap liet de Ier zijn auto achter op het kleine parkeerterrein. Ondanks de ondergrondse activiteit was het gebied nog toegankelijk voor bezoekers. Vanaf het parkeerterrein had men de mogelijkheid om een warmwaterbron te bezoeken. Om bij de bron te komen was een korte wandeling van 20 minuten noodzakelijk.
In de meest recente nieuwsberichten werd aangegeven dat het gebied op eigen risico toegankelijk was. De risico's werden wellicht wat onderschat, dacht Jack. Wel wilde hij zo snel mogelijk zijn missie afronden. Hij had geen verstand van vulkanen of van geologie, maar het feit dat er de afgelopen periode aanzienlijk wat aardbevingen gemeten waren gaf hem een ongemakkelijk gevoel. Jack kon zich, dankzij al zijn training en ervaring met zeer gevaarlijke situaties, meer dan prima staande houden. Het enige geweld waar hij geen weerstand aan kon bieden, was het geweld van de natuur. Dat beangstigde hem een beetje. Zeker nu hij op zo'n 5 kilometer stond van de gletsjer waaronder de Eyjafjallajökull vulkaan lag.
Onder het ijs lag de 1.651 meter hoge vulkaan. De zogenaamde stratovulkaan is een hoge, kegelvormige vulkaan met steile hellingen. Sinds de laatste ijstijd is deze relatief vaak uitbarst. In de meeste gevallen gelijktijdig of kort voor een uitbarsting van de nabijgelegen Kalta vulkaan. De krater van de Eyjafallajökull vulkaan heeft een doorsnede van 3 tot 4 kilometer. De gehele vulkaan is beperkt met een dikke laag ijs van de gelijknamige gletsjer.
Jack liep de onbekende mannen achterna de bergen in. De Ier hield voldoende afstand om ongezien te blijven. Het was niet de eerste keer dat hij bij een achtervolging betrokken was. Het zou waarschijnlijk ook niet de laatste keer zijn. Hij wist precies wat hij moest doen om uit het zicht te blijven. Jack zag hoe de mannen de warmwaterbron passeerde. Over het enige wandelpad liepen ze steeds verder de bergen in. Logischerwijs lag hun bestemming zes kilometer verderop, bij een uitzichtpunt dat een bijzonder en uniek zicht bod op de Eyjafjallajökull gletsjer. Dankzij een goede voorbereiding en een aanzienlijke verhoging van zijn tempo lukte het Jack om niet veel later ongezien een positie in te nemen vóór positie van de twee mannen, in plaats van achter hun. Hij wachtte geduldig het juiste moment af terwijl hij zijn muts nog wat verder over zijn hoofd trok.
Anderhalf uur later liep Jack weer bergafwaarts richting de warmwaterbron. Tevreden met de gedane zaken liep hij langs de verlaten bron. Terwijl hij liep haalde iets uit zijn linker jaszak. Het was het voorwerp dat hij in ontvangst had genomen naast de vuurtoren in de hoofdstad, bij zijn ontmoeting met een lokaal contact. Het voorwerp gooide hij in één van de modderpoelen niet ver naast het smalle wandelpad. Dankzij de hoge temperatuur van de poelen waren dit de enige plekken vrij van sneeuw. Met nog een kleine 200 meter tot zijn auto keek Jack naar rechts. Het voertuig van de twee onbekende mannen stond nog op dezelfde plek als 3 uur geleden.
De Ier pakte de sleutel van de gehuurde auto. Op datzelfde moment begon de aarde te schokken. Jack schok van de situatie. Hij had moeite om stevig op zijn bennen te blijven staan. Met de grootste moeite rende hij naar de auto, trok het portier open en stapte gehaast in. Zonder ook maar één tel te verspillen trapte hij het gaspedaal in en maakte dat hij wegkwam. In de achteruitkijk spiegel zag hij een fel licht ontstaan aan de top van de gletsjer. Met hoge snelheid stuurde hij behendig de auto over de onverharde weg. Niet alleen de gaten in de weg maakte de rit terug naar de snelweg oncomfortabel en uiterst moeizaam, maar ook de onophoudelijke aardschrokken brachten grote risico's met zich mee.
Ten oosten van de Eyjafjallajökull gletsjer werd lava uit een fissuur, ook wel een vulkaanspleet genoemd, van enkele honderden meters omhoog gespoten. Het hete magma dat al een aanzienlijke tijd borrelde onder de aardbodem spoot tientallen meter de lucht in via de scheur in de aarde. Dit ging gepaarde met een angstaanjagend lawaai, gesteende dat de lucht in werd gelanceerd en de nodige rookontwikkeling.
